www.forum319.fora.pl

AgnieszkaStefanska

Witam, jestem mamą Julitki która od 4 lat choruje na cukrzycę insulinozależną, posiada osobistą pompę insulinową, którą sama obsługuje.

Córka dopiero w tym roku skończy 6 lat ale wolę wcześniej zasięgnąć wiedzy czy do SP nr 319 uczęszczają dzieci chore na cukrzycę i czy szkoła jest otwarta na przyjęcie takiego dziecka.

Z góry dziękuję za informacje.
Agnieszka Stefańska

Chevy

Hmm, nie uczęszczam już do tej szkoły, jednak według mnie szkoła powinna przyjąć taką uczennicę. Polecam jednak kontakt z sekretariatem/gabinetem lekarskim lub osobistą wizytę w szkolę.
Pozdrawiam

aaa4

-Padaly kolejne pytania, jedno za drugim. Czy kogos spotkala? Czy wyszla poza granice majatku? Czy widziala albo slyszala cos niezwyklego? W krzyzowym ogniu pytan Leonie zapomniala o strachu.

-Nie jestem dzieckiem! - zezloscila sie w koncu. - Potrafie o siebie za

dbac.

-I tu sie mylisz! - krzyknal Anatol. - Masz dopiero siedemnascie lat! Dziewczyna odrzucila do tylu miedziane loki.

-Zachowujesz sie, jakbys sie bal, ze mnie ktos porwie.

-Nie przesadzajmy - burknal.

Leonie spostrzegla, ze wymienil z Izolda ukradkowe spojrzenia. Zmruzyla oczy.

-Powiedz mi - odezwala sie wolno - dlaczego jestes taki przestraszony? Co przede mna ukrywasz?

Anatol otworzyl usta, lecz zaraz je zamknal. Pozwolil mowic Izoldzie.

-Przykro mi, ze nasza troska wydaje ci sie nadmierna. Oczywiscie, mozesz chodzic, gdzie ci sie zywnie podoba. Po prostu ostatnio mielismy tutaj

doniesienia o dzikich zwierzetach, schodzacych do doliny o zmierzchu.

Calkiem niedaleko Rennes-les-Bains widywano dzikie koty, a nawet wilki.

aaa4

Wrocila do domu przemarznieta. W holu Anatol krazyl niespokojnie jak lew w klatce. Nieobecnosc Leonie nie tylko zostala dostrzezona, lecz takze stala sie powodem niemalej konsternacji.Izolda chwycila dziewczyne w ramiona, a potem szybko sie cofnela, jakby zawstydzona ta zywiolowa manifestacja uczuc. Anatol usciskal siostre, po czym odsunal ja od siebie i zgromil srogim spojrzeniem. Z jednej strony, czul ulge, ze nic zlego jej sie nie stalo, z drugiej, chetnie by ja przetrzepal. Nie padlo ani slowo na temat wczesniejszej sprzeczki, ktora przeciez byla glownym powodem tej samotnej wyprawy.

-Gdzies ty sie podziewala?

-Spacerowalam po ogrodach.

-Przeciez juz prawie ciemno!

-Stracilam poczucie czasu.

-Padaly kolejne pytania, jedno za drugim. Czy ko